Др Мирослав Милосављевић

Dr Miroslav Milosavljević[1]

UDK: 339.732

Primljeno: 15.08.2012.

Stručni članak

MEĐUNARODNI MONETARNI FOND

SUBJEKT MEĐUNARODNOG PRIVREDNOG PRAVA

Međunarodni monetarni fond je značajna univerzalna međunarodna finansijska institucija koja doprinosi razvoju međunarodne monetarne saradnje, olakšava unapređenje međunarodne trgovine, pomaže stabilnosti valutnih kurseva i smanjenju stepena prezaduženosti država članica MMF-a, kao i smanjenju neuravnoteženosti platnog bilansa zemalja članica MMF-a.

Imajući u vidu značajnu ulogu MMF-a, autor ovog rada odlučio se da izuči ovu značajnu međunarodnu instituciju, pre svega koristeći normativni metod.

Ključne reči: Fond, monetarna saradnja, platni bilans, stabilnost, kvote, transakcije, imunitet.

1. UVODNA RAZMATRANjA

Međunarodni monetarni fond (engleski: International Monetary Fund – IMF, nemački: Internationaler Währungsfonds - u daljem tekstu: MMF) osnovan je 22. jula 1944. godine u Breton Vudsu u Sjedinjenim američkim državama od strane 44 države[2] donošenjem statuta MMF-a, koji je stupio na snagu 27. decembra 1945. godine, kada su ga ratifikovale države čije su zajedničke kvote činele 65% ukupnih sredstava MMF-a i kada je faktički počeo da funkcioniše u svom punom kapacitetu,[3] Nakon potpisivanja posebnog sporazuma sa OUN, od 15. novembra 1947. godine MMF ima status specijalizovane agencije OUN.[4] Danas MMF ima oko 188 država članica. Glavno poslovno sedište Fonda nalazi se na teritoriji države članice koja ima najveću kvotu, tj. u SAD u Vašingtonu a agencije i filijale mogu se osnivati na teritoriji drugih država članica Fonda[5].

Da bi se shvatili razlozi zbog kojih je osnovan MMF, neophodno je proučiti period pre njegovog osnivanja. Naime, počev od 1870. godine i sve do 1914. godine svetski monetarni sistem bazirao se na tzv. „zlatnom paritetu“ koga je utvrđivala centralna emisiona banka svake države. Ovim paritetom bilo je određeno koja količina zlata se može dobiti za jednu novčanu jedinicu te države. Centralna emisiona banke je bila obavezna da omogući da se donosiocu određene količine novca, za isti da određena količina zlata. Takođe, omogućena je spoljna konvertibilnost, tako što su se međusobna plaćanja spoljnog duga od strane privrednih subjekata vršila zlatom i na ovaj način je među državama uspostavljen sistem fiksnih deviznih kurseva. U periodu „zlatnog standarda“ međunarodna ekonomija počela je naglo da se razvija. Kada je izbio Prvi svetski rat sve države su ukinule ovakav sistem plaćanja.

Kasnije se nametnula potreba da se stvore nova pravila na osnovu kojih će se različite nacionalne valute menjati jedna za drugu.

Nakon završetka Drugog svetskog rata i nestanka „zlatnog pariteta“, bilo je neophodno da se stvore nova pravila na osnovu kojih će se različite nacionalne valute menjati jedna za drugu. Dakle, trebalo je da se uredi međunarodni monetarni sistem koji će dati novi okvir za ekonomsku saradnju i izbegne nastajanje novih svetskih ekonomskih kriza, poput one iz tridesetih godina dvadesetog veka. To je učinjeno osnivanjem MMF-a.

MMF je, u svojoj dugoj istoriji, sa statusom specijalizovane ustanove OUN,[6] odigrao značajnu ulogu u oblikovanju svetske ekonomije, naročito posle Drugog svetskog rata kada je trebalo obnoviti ratom opustošene nacionalne ekonomije kroz nadgledanje međunarodnog monetarnog sistema, obezbeđenja stabilnog deviznog kursa i otklanjanja svih barijera koje ograničavaju međunarodnu trgovinu.

2. CILjEVI MEĐUNARODNOG MONETARNOG FONDA

Osnovni ciljevi MMF-a utvrđeni su u Statutu Fonda i oni su:

- Promocija međunarodne monetarne saradnje kroz institucije koje obezbeđuju mehanizme za konsultacije i saradnju na međunarodnim monetarnim problemima, odnosno da razvija međunarodnu monetarnu saradnju preko stalne ustanove koja služi za savetovanje i saradnju na međunarodnim monetarnim problemima;

- Stvaranje uslova za razvoj i širenje međunarodne trgovine i njen uravnotežen rast, kao i doprinos promociji i održavanju visokog nivoa zaposlenosti i realnih prihoda i razvoja proizvodnih resursa, tj. da olakšava širenje i ravnomeran porast međunarodne trgovinske razmene i da tako pridonosi unapređenju i održavanju visokog nivoa zaposlenosti i realnog dohotka, razvoju mogućnosti proizvodnje svih članica, kao prvenstvenim ciljevima ekonomske politike;

- Promovisanje stabilnosti valutnih kurseva, održavanje pravilnih aranžmana o kursevima između članica MMF-a i izbegavanje konkurentskog snižavanja kurseva;

- Uspostavljanje multilateralnog sistema plaćanja po osnovu tekućih transakcija između članica MMF-a i otklanjanje deviznih ograničenja koja otežavaju rast svetske trgovine;

- Stavljanje državama članicama MMF-a na raspolaganje odgovarajuća sredstva radi otklanjanja poremećaja u svojim platnim bilansima;

- Smanjenje stepena i dužine trajanja platnobilansne neravnoteže između članica MMF.[7]

Pored poslova na održavanju stabilnosti valutnih kurseva i finansijskih poslova, MMF pruža konsalting i tehničke usluge.

3. ČLANSTVO U MEĐUNARODNOM MONETARNOM FONDU

Statutom MMF utvrđeno je da postoje dve vrste država članica i to:

- Originalne članice, to su one države koji su bili zastupljene na Monetarnoj i finansijskoj konferenciji Ujedinjenih nacija i čije su vlade prihvatile članstvo u MMF-u pre 31. decembra 1945. godine i

- Ostale članice, države koje su pristupili naknadno MMF-u i koji prihvataju principe rada MMF-a koji se primenjuju i na druge države koje su već postale članice MMF-a.

Da bi jedna država postala članica MMF-a dužna je da uplati određenu članarinu i da je prethodno član Svetske banke.

Države članice MMF-a su obavezne da se ne upuštaju u poslove koji su u suprotnosti sa Statutom ili sa svrhom Fonda.[8]

Država članica može da istupiti iz Fonda tako što će da da pismeni otkaz. Ukoliko država članica ne ispunjava svoje preuzete obaveze, Fond može zabraniti da članica koristi sredstva Fonda a ako ni posle toga ne ispunjava obaveze, Odbor guvernera će, po propisanoj proceduri, doneti odluku o isključenju te države iz članstva MMF-a.

4. OPŠTE OBAVEZE DRŽAVA ČLANICA MEĐUNARODNOG

MONETARNOG FONDA

Države članice MMF-a ne mogu bez saglasnosti Fonda da uvode ograničenja na plaćanja i transfere u vezi sa tekućim međunarodnim transakcijama.[9] Takođe, članice MMF-a, kao i bilo koja njihova ustanova, ne smeju da sklapaju bilo kakve diskriminatorne valutne aranžmane ili da uvode praksu višestrukih tečajeva, osim po odobrenju Fonda.[10]

Značajna obaveza članica MMF-a je da izvrše otkup sopstvene valute koju poseduje neki druge članice MMF-a. Država koja poseduje valutu i želi da se ista otkupi dužna je da dokaže da je istu pribavila na osnovu tekućih transakcija ili da je njihova prodaja potrebna radi izvršenja plaćanja po tekućim transakcijama. Članica koji otkupljuje svoju valutu može da izabere da li će izvršiti plaćanje u valuti člannice koja traži da se ista otkupi ili u specijalnim pravima vučenja.[11]

Članica MMF-a u obavezi je da, kada to zatraži Fond, dostavi podatke o proizvodnji i uvozu i izvozu zlata, o izvozu i uvozu robe, o međunarodnom platnom bilansu, o stanju međunarodnih investicija, o nacionalnom dohotku, o indeksima cena robe idr.[12]

Pored svih napred navedenih obaveza, države članice Fonda imaju pravo i obavezu konsultacija u pogledu postojećih međunarodnih sporazuma i u pogledu politike o rezervnoj aktivi.

5. STATUS MEĐUNARODNOG MONETARNOG FONDA

Da bi MMF bio u mogućnosti da obavlja svoje funkcije, države njegove članice statutom su obavezane da mu priznaju na svojoj teritoriji odgovarajući status, imunitet i privilegije.[13]

MMF ima svojstvo pravnog lica, što mu omogućuje da zaključuje ugovore, da stiče imovinu i da sa njome raspolaže, kao i da ima aktivnu legitimaciju u sudskim postupcima, tj. da pokreće sudske postupke.[14]

Imovina MMF-a, gde god se nalazi uživa imunitet od svakog oblika sudskog postupka, osim ako se MMF odrekne tog imuniteta. Imovina uživa imunitet i od pretrage, rekvizicije, konfiskacije, eksproprijacije ili bilo kojega drugog oblika zaplene.[15]

Funkcioneri i osoblje MMF, kao što su guverneri, izvršni direktori, njihovi zamenici, članovi komiteta, imenovani predstavnici i savetnici. uživaju imunitet od sudskog postupka u pogledu radnji koje preduzimaju kao službena lica, osim ako se Fond odrekne tog imuniteta.

Imovina, prihodi, poslovi i transakcije MMF-a imaju imunitet od svakog oporezivanja i carinskih dažbina. Ne naplaćuju se porezi na plate i nagrade ili u vezi s njima, koje Fond isplaćuje funkcionarima ili osoblju Fonda koji nisu građani ili državljani zemlje u kojoj rade. Takođe, ne naplaćuje se porez na obveznice ili hartije od vrednosti koje izdaje Fond, uključujući njihove dividende ili kamate bez obzira na to u čijim se rukama nalaze.

6. ORGANI I NjIHOVO UPRAVLjANjE MEĐUNARODNIM

MONETARNIM FONDOM

MMF ima sledeće organe:[16]

- Odbor guvernera,

- Izvršni odbor i

- Generalnog direktora.

- Privremeni savetodavni komitet.[17]

Odbor guvernera je sastavljen od guvernera centralnih (emisionih) banaka država članica MMF-a i njihovih zamenika ili ministara finansija tih država.[18] Odbor guvernera bira jednog od guvernera za svog predsedavajućeg.

Osnovne nadležnosti odbora guvernera su: donošenje odluka o prijemu novih članica MMF-a i određivanje visine članarine, kao i dodeljivanje specijalnih prava vučenja. Odbor guvernera može da prenese na izvršni odbor Fonda ovlašćenje da vrši poslove iz nadležnosti odbora guvernera, osim onih koji su prema Statutu MMF-a u isključivoj nadležnosti odbora guvernera.

Odbor guvernera se sastaje jednom godišnje na godišnjoj skupštini Fonda.

Sednice odbora guvernera zakazuju se na zahtev izvršnog odbora ili 15 država članica MMF-a koji imaju najmanje 1/4 ukupnog broja glasova.

Da bi mogla da se održi sednica odbora guvernera neophodno je da postoji kvorum, tj. propisan broj, na sednici, prisutnih guvernera ili njihovih zamenika. Kvorum za rad i odlučivanje predstavljaju prisutni guverneri koji imaju najmanje 2/3 od ukupnog broja glasova.

Svaki guverner ima pravo na onaj broj glasova koji je dodeljen državi koja je članica MMF-a koja ga je imenovala. Odbor guvernera ima ovlašćenje da propiše postupak po kome izvršni odbor može da pribavi stav guvernera o određenom pitanju glasanjem, ne sazivajući sastanak odbora guvernera.

Odbor guvernera, kao i izvršni odbor mogu, u granicama svojih ovlašćenja, da donose pravila i propise koji će biti potrebni ili svrsishodni za vođenje poslova Fonda.

Guverneri i njihovi zamenici vrše dužnost bez naknade od Fonda, s tim što im Fond može nadoknaditi opravdane troškove koje su oni imali u vezi s prisustvovanjem sastancima. Dakle, reč je o funkciji koja se obavlja bez posebne plate. Ovakvo rešenje je logično pošto guverneri država članica Fonda imaju u opisu svojih poslova i članstvo u odboru guvernera u MMF-u i za to primaju platu od svojih država.

Odbor guvernera određuje primanja članovima izvršnog odbora i njihovim zamenicima, kao i platu generalnom direktoru.

Izvršni odbor, prema statutu MMF-a, ima 20 članova (izvršnih direktora) i to 5 guvernera banaka najrazvijenijih zemalja sveta koje imaju najveće kvote, dok se 15 članova biraju po regionalnom principu i oni se menjaju svake dve godine. Pored toga, jednog (21.) člana imanuje Saudijska Arabija, kao zemlja čiju valutu MMF koristi u značajnom obimu i jednog (22.) člana izvršnog odbora imenuje Kina. Kvorum za rad izvršnog odbora jeste prisutnost članova koji imaju više od polovine svih glasova. Svi glasovi pojedinih članova moraju se dati za jedan predlog i ne mogu se deliti.

Izbor izvršnog odbora vrši se na period od dve godine. Prilikom svakog redovnog izbora izvršnih direktora, odbor guvernera može, većinom od 85% od ukupnog broja glasova, povećati ili smanjiti broj izvršnih direktora.[19]

Izvršni odbor stalno zaseda u sedištu Fonda i sastaje se onoliko puta koliko to iziskuju poslovi Fonda. Kvorum za sastanak izvršnog odbora predstavlja većina izvršnih direktora koji imaju najmanje polovinu od ukupnog broja glasova. Svaki imenovani izvršni direktor ima onoliko glasova koliko je dodeljeno članu koji ga je imenovao.

Generalnog direktora je administrativni organ[20] i njega bira izvršni odbor Fonda i isti se ne može birati iz redova guvernera ili članova izvršnog odbora. Generalni direktor je je predsednik izvršnog odbora i nema pravo glasa, osim u slučaju da se, prilikom glasanja, glasovi podele na jednake delove. Tada će se usvojiti predlog za koji glasa generalni direktor (kao predsednik IO).[21]

Generalni direktor organizuje operativne poslove, imenuje i otpušta službenike i ostalo osoblje. Genralni direktor i osoblje su dužni da budu posvećeni u potpunosti poslovima Fonda i da se ne bave drugim poslovima izvan Fonda. Generalni direktor je dužan da, vodeći računa o regionalnoj zastupljenosti, imenuje kadrove koji su stručni i kompetentni i koji će efikasno raditi poslove Fonda.[22] U obavljanju svojih funkcija generalni direktor i osoblje Fonda odgovorni su isključivo Fondu i nijednom drugom organu. Svaki član Fonda mora da poštuje međunarodni karakter ove obaveze i da se suzdržava od svakog pokušaja da utiče na bilo kog člana osoblja Fonda u obavljanju njegovih funkcija.

Nepisano pravilo je da se za funkciju generalnog direktora bira osoba koja je iz evropske države, dok je zamenik generalnog direktora Amerikanac.

Generalnom direktoru prestaje mandat kada o tome odluči izvršni odbor. Statutom nisu utvrđeni posebni razlozi koji treba da se steknu da bi generalni direktor bio razrešen dužnosti.

Privremeni savetodavni komitet postoji od 1970. godine kada je prvi put imenovan.

7. GLASANjE U MEĐUNARODNOM MONETARNOM FONDU

MMF je organizovan kao akcionarsko društvo i u njegovim organima odluke se donose po sistemu ponederisanog prava glasa. Svaka država članica MMF-a dobija početnih 250 glasova, a svaki sledeći glas pripada joj za svakih 100.000 specijalnih prava vučenja. Kvote država izražene su u specijalnim pravima vučenja.[23]

Kvote imaju tri osnovne funkcije. Prva, što se na osnovu kvota određuje odnos učešća u osnivačkom kapitalu, druga funkcija je što određuje gornju granicu za korišćenje sredstava Fonda i treća funkcija je što predstavlja osnovicu za izračunavanje prava glasa zemalja članica[24]

Državama čiji su predstavnici bili prisutni na Monetarnoj i finansijskoj konferenciji Ujedinjenih nacija i koje su prihvatile članstvo pre 31. decembra 1945. godine (tzv. „originalne članice“) utvrđene su kvote prilikom stupanja u članstvo MMF-a, dok je Odbor guvernera odredio kvote ostalih država članica koji su kasnije pristupile MMF-u. Kvota svake države članice polaže se u celosti prilikom učlanjenja u Fond.[25]

Odbor guvernera u vremenskim razmacima od najviše 5 godina obavlja opštu reviziju kvota i ukoliko smatra da je potrebno, predlaže prilagođavanje kvote državama članicama. Revizija se može izvršiti i u kraćim razmacima, ukoliko to zahteva neka država članica MMF-a, uz saglasnost Odbora guvernera.[26]

Da bi se izvršila izmena kvota neophodno je da za istu (izmenu) glasa najmanje 85% od ukupnog broja glasova i da se svaka država (članica MMF-a) saglasi sa povećanjem svoje kvote.

Članica MMF-a koja pristane na povećanje svoje kvote dužna je da istu uplati u roku koji odredi Fond.

Odbor guvernera može da donese i odluku o smanjenju kvote. Ukoliko se država saglasi sa smanjenjem svoje kvote, Fond je dužan da u roku od 60 dana plati, iznos koji je jednak tom smanjenju u valuti te države i u onom iznosu specijalnih prava vučenja ili valuti ostalih članica MMF-a..

Kvote određuju glasačku snagu članica MMF-a. Razvijene i bogate države imaju veći broj glasova.. Članice koje poseduju preko 15% ukupnog broja glasova imaju pravo veta na odluke organa MMF-a. Najveći broj glasova u MMF-u imaju: SAD sa 18,25%, zatim Nemačka, Japan, Francuska i Velika Britanija.[27]

8. IZVORI SREDSTAVA MEĐUNARODNOG

MONETARNOG FONDA

Prilikom osnivanja, glavni izvor sredstava koje je koristio MMF bile su kvote država članica, koja se određuje, pre svega, na osnovu nekoliko pokazatelja i to: visine raspoloživih monetarnih rezervi država članica, njenog nacionalnog dohotka, obima spoljnotrgovinskog poslovanja i dr. U toku svog postojanja osnovne kvote povećavane su preko deset puta. Ova povećanja nisu bila dovoljna za finansiranje aktivnosti MMF-a, te je isti bio primoran da vrši pozajmice od Nemačke, Japana, Kine, Saudijske Arabije i drugih razvijenih država koje ostvaruju spoljnotrgovinski suficit. U principu, navedene pozajmice nisu uvećale glasačka prava kreditora u MMFu, osim u slučaju Kine kojoj je to učinjeno.[28]

Izdavanje obveznica će u budućnosti biti veoma značajan način prikupljanje sredstava za finansiranje aktivnosti MMF-a. Na ovaj način države mogu slobodno da odlučuju koliko će obveznica kupiti i koju količinu sredstava će staviti MMF-u na raspolaganje. Ovaj sistem prikupljanja sredstava ima prednost što se izbegava direktno i dugotrajno pregovaranja između emitenta obveznica (MMF-a) i kupaca obveznica.

9. POSLOVI I TRANSAKCIJE MEĐUNARODNOG

MONETARNOG FONDA

Statutom je utvrđeno da države članice MMF-a mogu da posluju sa Fondom samo preko svog ministarstva finansija, centralne banke ili neke druge slične finansijske ustanove. Ukoliko Fond odluči da obavlja finansijske i tehničke usluge, uključujući upravljanje sredstvima koja su članice dale kao doprinos, a koje su u skladu sa svrhom Fonda. Poslovi koji se obavljaju u toku takvih finansijskih usluga ne idu na teret Fonda. Za usluge se ne mogu nametati nikakve obaveze državi članici bez njenog pristanka.[29]

MMF je taj koji odreduje način koršićenja sredstava koje poseduje, uključujući i sredstva na ime stand-by ili sličnih aranžmana, a može odrediti posebnu politiku za platnobilansne probleme koja će pomoći državama članicama da reše svoje platnobilansne probleme,

Dakle, najznačajniji poslovi MMF-a su: poslovi održavanja stabilnih valutnih kurseva i poslovi pozajmljivanja (kreditne operacije).

Države članice MMF-a imaju pravo da kupuju od Fonda valute drugih država članica za odgovarajući iznos svoje valute uz ispunjenje određenih uslova, što se ogleda, pre svega, u tome da je korišćenje opštih sredstava Fonda od strane država članica u skladu s odredbama Statuta MMF-a, da korisnik sredstava Fonda dokaže da mu je potrebna takva kupovina zbog lošeg platnobilansnog položaja, ili stanja njenih rezervi.[30]

Kada MMF posumnja da država članica Fonda koristi njena sredstva na način koji je suprotan njihovoj odobrenoj nameni o tome će obavestiti tu državu članicu Fonda i zahtevati da se ista izjasni po tom pitanju. Ukoliko se država članica ne izjasni u ostavljenom roku ili posle dobijanja traženog izjašnjenja sa kojim Fond nije zadovoljan, isti može toj državi članici ograničiti korišćenje svojih sredstava.[31]

MMF može da prihvatiti specijalna prava vučenja koja mu ponudi učesnik u zamenu za odgovarajući iznos valuta drugih država članica. Prilikom kupovine specijalnih prava vučenja ili valute neke druge države članice, Fond naplaćuje odgovarajuću proviziju.

Fond može da prodaje zlato za valutu bilo koje njene države članice posle konsultacije sa njom.

Članica MMF-a može da plaća u zlatu umesto u specijalnim pravima vučenja ili valuti u svakom poslu ili transakciji koja se zasniva na Statutu MMF-a i principima njegovog poslovanja.

MMF vrši pozajmice novca državama članicama koje imaju finansijke teškoće, odnosno državama koje nemaju dovoljno strane valute da plate svoja dugovanja drugim državama.

Država članica Fonda, koja ima finansijske probleme može da povuče iz Fonda 25% svog ukupnog uloga (kvote) koji je uplatila u zlatu ili u drugoj konvertibilnoj valuti. Zavisno od potrebe, članica Fonda može od istog da traži i sredstva koja su tri puta veća od svog uloga. MMF može davati i specijalne pozajmice MMF-a državama članicama MMF-a kojima su potrebna interventna sredstva da bi rešili iznenadne i nepredviđene ekonomske poremećaje. Da bi se odobrila ova vrsta pozajmica, neophodno je da država koja traži odgovarajuća sredstva, najpre dostavi MMF-u prihvatljiv plan rešavanja svojih ekonomskih problema. Dakle, MMF će odobriti interventna sredstva samo ukoliko je država sposobna da sa istima postigne željene efekte i sredstva vrati u predviđenim rokovima.[32]

10. ZAKLjUČAK

Međunarodni monetarni fond, kao značajna međunarodna monetarna institucija, osnovan je 1944. godine u Breton Vudsu u Sjedinjenim američkim državama.

Osnovni zadatak MMF-a je: da promoviše međunarodnu monetarnu saradnju, stvara uslove za razvoj međunarodne trgovine, održavanje visokog nivo zaposlenosti i stabilnih valutnih kurseva, da uspostavljanja multilateralni sistem plaćanja, da stavlja državama članicama MMF-a odgovarajuća sredstva radi otklanjanja poremećaja u svojim platnim bilansima i dr.

MMF ima svojstvo pravnog lica što mu omogućuje da sklapa ugovore, stiče imovinu i sa njom raspolaže, ima aktivnu legitimaciju u sudskim postupcima i dr.

MMF uživa imunitet i privilegije na teritorima država članicama MMF-a.

Da bi uspešno funkcionisao MMF ima svoju organizaciju i organe, kao što su: Odbor guvernera, izvršni odbor i generalni direktor. U organima se glasa i odlučuje po sistemu ponderisanog prava glasa, gde svaka država koja je članica MMF-a ima početnih 250 glasova, dok svaki sledeći glas dobija na svakih 100.000 specijalnih prava vučenja.

Izvor sredstava koje koristi MMF su kvote koje uplaćuju države članice Fonda. Pored kvota tu su i pozajmice koje daju najrazvijenije države sveta, kao i sredstva koja se prikupljaju izdavanjem obveznica.

MMF posluje sa državama članicama Fonda isključivo preko njihovih ministarstava finansija, preko centralne banke ili sličnih finansijskih ustanova. Fond određuje način korišćenja sredstava koje poseduje, kao i način i uslove ograničenja korišćenja sredstava pojedinim državama članicama MMF-a, ukoliko dobijena sredstva ne koriste namenski.

Bez obzira na sve rezerve koje su iskazane prema MMF-u od strane njenih kritičara, evidentno je da je to institucija bez koje bi današnja svetska ekonomija izgledala drugačije.

Sigurno je, da će se MMF u budućnosti menjati proširujući svoju delatnost, kao i organizaciju i pravce svog delovanja.

MiroslavMilosavljevic, PhD

INTERNATIONAL MONETARY FUND
Subjects of international economic law

The International Monetary Fund has significant international monetary institution that contributes to the development of international monetary cooperation, facilitate the promotion of international trade, helps the stability of exchange rates and reduction of indebtedness member states and the IMF, as well as reducing the balance of payments imbalances of countries members of the IMF.

Given the significant role of the IMF, this author decided to study the phenomena of this important international institution, primarily using the normative method.

Keywords: Fund, monetary cooperation, balance of payments stability, quotes, transactions and immunity.

[1] Profesor na Fakultetu za pravne i poslovne studije u Novom Sadu

[2] U pregovorima radi osnivanja MMF-a učestvovala je i delegacija Kraljevine Jugoslavije.

[3] B. Blagojević i dr: Pravna enciklopedija - knjiga 2, Savremena administracija, Beograd, 1985, 786.

[4] V. Popović i R. Vukadinović: Međunarodno poslovno pravo (opšti deo), Banja Luka-Kragujevac, 2005, 151

[7] Član 1. Statuta Međunarodnog monetarnog fonda

[17] V. Popović i R. Vukadinović: obid., 151

[18] V. Popović i R. Vukadinović, op.cit. 151

[19] To je slučaj sa povećanjem Odbora gvernera za 2 člana koje imenuje Saudijska Arabija i Kina

[27] Učešće glasova industrijskih zemalja u ukupnim glasovima Fonda iznosi oko 60% a učešće država u razvoju je oko 40%,

[28] Kina je 2008. godine stavila na raspolaganje najviše sredstava MMF-u i po odobrenju najrazvijenijih zemalja odobrena im je veća kvota u MMF-u.