ZATVOR U MOSKOVSKOM CARSTVU
(XVI i XVII vek)
U radu se obrađuje razvitak ustanove zatvora u ruskom pravu u XVI i XVII veku, u periodu kada se ruska država polazeći od sopstvenog nasleđa, a ugledajući se, pre svega, na vizantijski državno-pravni obrazac, organski transformisala iz male i periferne Moskovske velike kneževine u ogromnu evroazijsku Imperiju.
Autor se najpre osvrće na izvore iz doba udeonih kneževina u kojima se nalaze prvi pomeni zatvora u ruskom pravu. Analiza pravne prirode zatvora u ovom periodu pokazuje da se radilo o specifičnoj ustanovi koja nije imala penalni karakter. Centralni deo rada podeljen je na dve velike istraživačke celine. U prvoj se razvitak zatvora u ruskom pravu posmatra iz ugla odredbi dva najznačajnija pravna spomenika perioda Moskovskog carstva: Sudebnika od 1550. godine i Sabornog Uloženija od 1649. godine. U drugoj istraživačkoj celini na osnovu podataka iz objavljenih izvora daje se prikaz ustrojstva i unutrašnjeg života u ruskim zatvorima tokom XVI i XVII veka. Autor posebno izdvaja ona obeležja koja uređenje ustanove zatvora u Moskovskom carstvu čine svojstvenim u odnosu na prava drugih evropskih država ovog doba.
Ključne reči: Moskovsko carstvo, zatvor, zatvorska administracija, status zatvorenika, Sudebnik 1550, Saborno Uloženije 1649.